25 Ιουνίου 2017

Αλκυόνη Παπαδάκη: Το καλό αργεί να βρει την πορεία του.Δεν χάνεται.Έχει τη δύναμη να ξεχωρίσει.

                     Αλκυόνη Παπαδάκη: 

    "Το καλό αργεί να βρει την πορεία του.Δεν χάνεται.Έχει τη δύναμη να ξεχωρίσει."



Συναντηθήκαμε με την κυρία Αλκυόνη Παπαδάκη στον κήπο του Xenia λίγες μέρες πριν.Το ραντεβού μας ήταν για τις 6.30 το απόγευμα,αφού στις 7.30 θα έπρεπε να βρίσκεται στη Λέσχη Βόλου για την παρουσίαση του νέου της βιβλίου "Μια ατέλειωτη φυγή"

Στις 6.15 που ήμουν εκεί τη βρήκα ήδη  να με περιμένει χαλαρή και ευδιάθετη πίνοντας τον καφέ της. Ένα διεισδυτικό βλέμμα έξυπνης γυναίκας αλλά και ένας γενναιόδωρα καλός λόγος ήταν τα πρώτα που εισέπραξα από την

αγαπημένη και πολυγραφότατη συγγραφέα.


"Να μιλάμε στον ενικό,σε παρακαλώ",μου είπε.Από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα σα να μιλάω με ένα πρόσωπο που έχω συναντήσει αρκετές φορές και η συζήτησή μας κράτησε αρκετά αφού έκλεισα το κινητό όπου κατέγραφα τη συνέντευξή  μας.

Όλα της τα βιβλία εκδίδονται από τον οίκο Καλέντη,που τον αισθάνεται οικογένειά της,όπως ανέφερε μεταξύ άλλων .

Έφυγα με έντονη την εντύπωση που μου άφησε η διάθεσή της για δημιουργικότητα και ζωή και η παρότρυνσή της να ασχολούμαστε  όλοι με κάτι που αγαπάμε  για να αποφεύγουμε την φθορά  που φέρνει ο χρόνος και να προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε κάτι καλό ...



Δώστε μας λίγα στοιχεία για το νέο σας βιβλίο «Μια ατέλειωτη φυγή»,κυρία Παπαδάκη.

Είναι το  ημερολόγιο μιας γυναίκας, η οποία, τελειώνοντας τη ζωή της, είχε αφήσει αυτό το ημερολόγιο,στο οποίο είχε περιγράψει κάποιους χαρακτήρες και την ιστορία ανθρώπων που είχε γνωρίσει .Είναι πέντε οι ιστορίες.Και είναι ιστορίες που της είχαν δημιουργήσει μια χαρακιά μέσα στην ψυχή της.Μια χαρακιά όχι με την κακή έννοια.Έγραφε στο ημερολόγιό της τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων. Το βρήκε ,λοιπόν, η ανηψιά της αυτό το ημερολόγιο μετά από έναν περίεργο θάνατο που είχε επιλέξει η ίδια για τον εαυτό της .

Αυτό λοιπόν είναι το ημερολόγιο της  Μαγδαληνής ή Μάγδας, που περιγράφει πέντε ιστορίες,πέντε χαρακτήρες ανθρώπων που είχε γνωρίσει αυτή η γυναίκα.

 

Προτιμήσατε την πρωτοπρόσωπη αφήγηση σ αυτό το βιβλίο σας, λοιπόν..

Ναι, γιατί η Μάγδα γράφει  σε πρώτο πρόσωπο. Βέβαια ,τους ανθρώπους αυτούς τους είχα γνωρίσει εγώ. Η Μάγδα, σε ό,τι αφηγείται, είμαι εγώ.Έκτός από τα παιδικά της χρόνια,βέβαια,που ήταν πολύ άσχημα ,ήταν τραγικά,αποτελούν στοιχεία μυθοπλασίας,είναι από άλλη ιστορία.Βέβαια,ούτε τα δικά μου ήταν καλά,αλλά δεν ήταν τέτοια.Ήταν  οι συνθήκες διαφορετικές.

 

Τα κεφάλαια ,ωστόσο, "συνομιλούν» μεταξύ τους,παρόλο που διαπραγματεύεται  το καθένα μια διαφορετική ιστορία...

Ναι,έχω πλάσει τα κεφάλαια με τέτοιο τρόπο ,ώστε να φαίνονται καθαρά οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους.Μπορεί,λοιπόν,η κάθε ιστορία να διαβαστεί και ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες.

 

 

Έχετε μια μεγάλη και αξιόλογη πορεία στο συγγραφικό χώρο.Πέρα από τους παλαιότερους μυθιστοριογράφους  και αυτούς της γενιάς  σας,βλέπετε ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές σήμερα;

Πάντα υπάρχουν νέοι άνθρωποι που προχωρούν παραπέρα.Αυτό που βλέπω είναι μια έλλειψη λογοτεχνίας ,όχι μυθοπλασίας ή αφήγησης βλέπω ότι υπάρχει ένα "κόντεμα" στη λογοτεχνία.Αυτό που κάνω εγώ,το ξεχωριστό  και λίγοι άλλοι,αλλά όχι όλοι όσοι γράφουν ,είναι λογοτεχνία.

 

Κι αυτό που αποκαλούν γυναικεία λογοτεχνία;

Δεν ξεχωρίζω εγώ γυναικεία και ανδρικά λογοτεχνήματα.Το ταλέντο είναι ταλέντο…

 

Ωστόσο,όπως είπατε πριν, βλέπετε ότι υπάρχει κάποια έκπτωση,άρα και πιθανόν στις λίστες των ευπώλητων να υπάρχουν ανάλογα βιβλία;..

 

Μιλάμε για τη ροζ λογοτεχνία ,που είναι ένα άλλο είδος.Οι γυναίκες επίσης ,διαβάζουν περισσότερο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ορθά την αποκαλούν γυναικεία λογοτεχνία..

 

Εσείς,ποιο θεωρείτε καλό βιβλίο;

Εγώ θεωρώ καλό ένα βιβλίο που σου ανοίγει παράθυρα στην ψυχή. Που κάνει την ψυχή σου να ταξιδεύει, που δημιουργεί φως κι ελπίδα μέσα σου ,ένα όνειρο…

 

Είναι ένα ηχηρό μήνυμα ελπίδας κάθε βιβλίο σας;

Από ό,τι καταλαβαίνω είναι και θα ήταν υπερβολική σεμνοτυφία να πω ότι δεν είναι, αφού το αντιλαμβάνομαι. Και πιστεύω πως ένα βιβλίο δεν έχει λόγο να υπάρχει αν δεν δίνει  ανάλογα μηνύματα Και βέβαια, εμένα επειδή μου αρέσει η λογοτεχνία, θέλω και τα κείμενά μου να είναι λογοτεχνικά. Γι' αυτό χρησιμοποιώ πολλές παρομοιώσεις ,μεταφορές και όλα τούτα..

 

Ποιοι συγγραφείς έδωσαν ώθηση στη δική σας πένα;

Διάβαζα πολύ από μικρή όλους τους κλασικούς Έλληνες συγραφείς.Ο Καζαντζάκης με επηρέασε ιδιαίτερα -ήταν και πατριώτης μου.Με έκανε να νιώσω πόση  αξία είχαν οι λέξεις και το βάρος και η σημασία κάθε λέξης.Να χρησιμοποιώ την λέξη στο σημείο εκείνο που να δίνει το βάρος και την ουσία της. Διάβαζα Μυριβήλη ,Βενέζη,Λουντέμη ,όλους αυτούς, οι οποίοι φυσικά, με επηρέασαν μέχρι να βρω τον δικό μου δρόμο.

 

Και σήμερα, που υπάρχουν τόσα βιβλία ,κρίνετε ότι η ποσότητα είναι σε βάρος της ποιότητας;

Η ποσότητα δεν παίζει κανέναν ρόλο γιατί η ποιότητα πάντα διακρίνεται. Και το καλό( και δεν μιλώ μόνο για το βιβλίο)αργεί ,ίσως κάποιες φορές να βρει την πορεία του, αλλά στο τέλος τη βρίσκει. Δε χάνεται το καλό. Το καλό θα ξεχωρίσει. Έχει τη δύναμη να ξεχωρίσει.

 

 

Η γυναίκα, μέσα από τη δική σας ματιά και την εμπειρία σας, τι πιστεύετε ότι κέρδισε και τι έχασε στο πέρασμα των δεκαετιών;

Άλλαξαν πάρα πολλά.

Καταρχάς κέρδισε την προσωπικότητα της ,να υπάρχει σαν άτομο να δίνει το στίγμα της, κέρδισε κάποια από τα θέλω της .Βέβαια ,τοαρνητικό είναι ότι δεν έχει τις παροχές που έχουν γυναίκες άλλων χωρών κι έτσι,παρόλο που έχει κατακτήσει όλα όσα είπα ,είναι αναγκασμένη να κάνει πράγματα που τη δεσμεύουν και την κουράζουν,επειδή έχει επωμιστεί μεγαλύτερο βάρος ευθυνών και δουλειάς..Παρόλο που τα σημερινά ζευγάρια μοιράζονται αρκετές ευθύνες,το βάρος συνεχίζει να πέφτει στη γυναίκα.Δεν υπάρχει απόλυτη ισότητα.Ακόμα η γυναίκα το παλεύει.

 

Παρόλο που μεσουρανούσατε συγγραφικά στις χρυσές δεκαετίες των συγγραφέων Life style εσείς δεν μπήκατε στη διαδικασία να γίνετε κάτι ανάλογο .

Ποτέ δεν είχα σχέση με το δήθεν και μισώ ό,τι είναι δήθεν.

 

Τι νομίζετε ότι λείπει σήμερα στην Ελλάδα της Κρίσης;

Όταν είμασταν νέοι, είχαμε όραμα.Αυτό λείπει σήμερα. Κι αν δεν έχεις όραμα, δεν μπορείς να βγεις και να αγωνιστείς..

 Γιατί δεν φτάνει μόνο το προσωπικό μας όνειρο.Χρειάζεται ένα συλλογικό όραμα.

 

Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία σας;

Όχι ,δεν ξεχωρίζω κάποιο από τα βιβλία μου, απλώς το τελευταίο είναι πάντα πιο κοντά μου ,το θυμάμαι καλύτερα, αλλά δεν αγαπώ κάποιο περισσότερο.


Είναι όλα τους παιδιά σας;

Όχι, δεν είναι παιδιά μου, γιατί για το παιδί μου θα γινόμουν θυσία,κάτι που δεν υα έκανα για κανένα βιβλίο μου, γι αυτό και θεωρώ λάθος να αποκαλούνται τα βιβλία μας παιδιά μας.

Έιναι,όμως,κομμάτια της ψυχής μου.

Κι επειδή πάντα τη μοίραζα την ψυχή μου,σε σημείο πολλές φορές να είναι εις βάρος μου, τα βιβλία μου είναι κομμάτια της ψυχής μου που δεν είναι εις βάρος μου.

 

Τα βιβλία σας Χειμωνιάτικη Λιακάδα και Το χρώμα του φεγγαριού είχαν μεταφερθεί στη μικρή οθόνη.Ποια εντύπωση σας άφησε η μεταφορά τους;

Ήταν πολύ καλές σειρές,ιδιαίτερα η Χειμωνιάτικη Λιακάδα.Δεν ήταν αυτούσια μεταφορά ,επειδή η ατμόσφαιρα και η  ποίηση που υπάρχει στα βιβλία μου δεν μεταφέρεται στην τηλεόραση.Θα  μπορούσε να γίνει επιτυχημένα ενδεχομένως στον κινηματογράφο από έναν καλό σκηνοθέτη. Ήταν όμως γενικά καλές σειρές με καλούς ηθοποιούς.

Δεν μου απέδωσε εμένα κάτι ιδιαίτερο όλο αυτό ,γι'αυτό και όταν μου ξαναζήτησαν βιβλία είπα όχι.Δεν ήμουνα σίγουρη τι θα γίνει.

 


Πώς θα θέλατε να κλείσουμε τη συζήτησή μας,κυρία Παπαδάκη;

Ήθελα να σου πω σε σχέση με την ερώτηση που  μου έθεσες  πριν, για τους νέους:Bλέπω, επειδή έχω νέο παιδί,ένα νέο αγόρι πως ,παρόλο που έχουν αλλάξει πολύ οι συνθήκες ζωής  στα δύο φύλα, σε σχέση με τη δική μου εποχή,το βάρος συνεχίζει να το έχει η γυναίκα.

 Και πως οι νέοι χρειάζονται όραμα.




 










22 Ιουνίου 2017

Μαίρη Κόντζογλου Η λογοτεχνία,δεν χωρίζεται σε καλή, γυναικεία, ανδρική, δύσπεπτη ή εύπεπτη. Από τη στιγμή που μπαίνουν προσδιορισμοί παύει να είναι ‘λογοτεχνία’

               Μαίρη Κόντζογλου 



"Η λογοτεχνία,δεν χωρίζεται σε καλή, γυναικεία, ανδρική, δύσπεπτη ή εύπεπτη. Από τη στιγμή που μπαίνουν  προσδιορισμοί παύει να είναι ‘λογοτεχνία’ .



Με αφορμή το βιβλίο της Οι Μαγεμένες (Las Incantadas) που παρουσιάζεται στο Βόλο την Παρασκευή, 23 Ιουνίου 2017, στις 7 μ.μ.,στο Public Βόλου (Ογλ 28 & Ι. Κονταράτου 9) συνομιλήσαμε  με την  Μαίρη Κόντζογλου.

Για το βιβλίο θα μιλήσει η δημοσιογράφος Ροσσάνα Πώποτα ενώ η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε για τη εφ.Θεσσαλία  η Μαίρη  Κόντζογλου εξηγεί ποιες είναι είναι "οι Μαγεμένες",μιλά για την ανάγκη της γνώσης της τοπικής ιστορίας και τη διαφύλαξη  της πολιτιστικής μας κληρονομιάς .

 Η Μαίρη Κόντζογλου, που καταξιώθηκε στο αναγνωστικό κοινό από την Τριλογία "Τα παλιά Ασήμια", μιλά  για τον απόηχο της επιτυχίας της,για τη δυσκολία της μεγάλης φόρμας και καταθέτει  την άποψή της για την αποκαλούμενη γυναικεία λογοτεχνία και τις λίστες των ευπώλητων βιβλίων.

 



"Οι Μαγεμένες",ο τίτλος του νέου σας βιβλίου, βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία. Τι ακριβώς ήταν οι Μαγεμένες ;


Οι Μαγεμένες - Las Incantadas στα λαντίνο, τη γλώσσα των σεφαραδιτών Εβραίων της Σαλονίκης ή Στοά των Ειδώλων για τους Έλληνες είναι ένα ρωμαϊκό μνημείο το οποίο βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, εξαιρετικής ομορφιάς και μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.

Πιθανόν να ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος,  γυμναστηρίου κατά πάσα πιθανότητα.

Το μνημείο, από τα ύστερα χρόνια του 2ου μΧ αιώνα που φιλοτεχνήθηκε, το σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές της πόλης –και ήταν πολλοί- , όπως και οι μεγάλοι σεισμοί  που την χτύπησαν.

 

Το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Εμανουέλ Μιλλέρ , με εντολή του αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα του Γ’ και τη σύμφωνη γνώμη του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ  - η Σαλονίκη είναι ακόμη τουρκοκρατούμενη – φτάνει στην πόλη για να  πάρει το μνημείο στο Παρίσι, παρά την θέληση όλων των κατοίκων, είτε ήταν χριστιανοί, εβραίοι ή μουσουλμάνοι.

Αυτό είναι το ιστορικό γεγονός με λίγα λόγια, για το οποίο ελάχιστα πληροφορημένοι είμαστε όλοι μας.

 

Η «απαγωγή των Μαγεμένων» είναι η πρώτη καταγραμμένη αρχαιοκαπηλία της Ελλάδας, σαφώς έχει προηγηθεί η απαγωγή των  μαρμάρων του Παρθενώνα όμως δεν είναι καταγραμμένη πουθενά. Σε αντίθεση με τις ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ , τις ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ ΤΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΗΣ όπως λέγονται που η απαγωγή του έχει καταγραφεί , από τον ίδιο τον απαγωγέα, στις καθημερινές σχεδόν επιστολές προς την γυναίκα του.


 Πού τελειώνει η ιστορία και πού αρχίζει η μυθοπλασία στο βιβλίο σας;

Με επίκεντρο την απαγωγή των Μαγεμένων έφτιαξα μια μυθιστορία που σαν τον κισσό σκαρφάλωσε πάνω στο ιστορικό γεγονός και το σφιχταγκάλιασε.

Θέλω να πω ότι το ιστορικό γεγονός της απαγωγής δεν βρίσκεται στο φόντο του μυθιστορήματος και έχει πλεχτεί μια μυθιστορία ανεξάρτητη από αυτό, αντίθετα, έχω βάλει τους ήρωες του βιβλίου να συμμετέχουν στην απαγωγή, είτε προσπαθώντας να την αποτρέψουν, κυρίως αυτό, είτε σαν συνεργοί του Μιλλέρ.

Ακόμη και ο ίδιος ο απαγωγέας είναι ένας από τους ήρωες του βιβλίου.

Φλογεροί επαναστάτες, αρχαιολόγοι και αρχαιοκάπηλοι, ελληνολάτρες και κερδοσκόποι, γυναίκες υποταγμένες, γυναίκες μοιραίες, δυναμικές ή καθηλωμένες στα κοινωνικά πρότυπα, άνθρωποι με ιδεώδη και άνθρωποι χωρίς ιερό και όσιο είναι οι ήρωες που συνθέτουν ένα πολύχρωμο, πολύγλωσσο και πολυθεϊκό παλίμψηστο.


Πόσο δύσκολη είναι η συλλογή των ιστορικών πληροφοριών και η ένταξή τους μέσα σε ένα μυθιστόρημα;

Δεν είναι δύσκολη, αν γνωρίζεις τον τρόπο να ερευνάς και αν έχεις καλές πηγές. Τώρα δε με το διαδίκτυο, όλα γίνονται ευκολότερα. Απαιτείται, όπως σε όλα τα πράγματα, αφοσίωση και σύστημα.


Η τοπική ιστορία δεν διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια. Πόσο σημαντική θεωρείτε την ιστορική μνήμη ως κληρονομιά στο επόμενες γενιές και πόσο η λογοτεχνία μπορεί και οφείλει να βοηθήσει σ'αυτό;

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» έχει πει ο Σεφέρης και δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο.

Πιστεύω πως ναι, η λογοτεχνία βοηθάει και στο να γνωστοποιήσει ένα ιστορικό γεγονός ή πρόσωπο αλλά και στο να δείξει και κάποια άλλη πλευρά. Η Ιστορία συνήθως δεν γράφεται για να είναι αντικειμενική…

Επίσης, είναι γνωστό πως «μιλάει» για βασιλείς, στρατηγούς, επιφανείς τέλος πάντων ανθρώπους και για μεγάλα γεγονότα. Υπάρχουν όμως πάντα προσωπικότητες και γεγονότα που παρά λίγο δεν έγιναν γνωστά, παρά λίγο δεν άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και του κόσμου.  Μπορούμε και από αυτά να μάθουμε.

 

"Τα Παλιά Ασήμια" αποτελούν μια τριλογία που αγαπήθηκε (από το πρώτο βιβλίο) ιδιαίτερα πολύ από τους αναγνώστες. Πόσο    

σημαντικό είναι για εσάς να συνεχίσετε να παραδίδετε βιβλία που αφορούν το ευρύ αναγνωστικό κοινό ;

Σημαντικό για μένα είναι να συνεχίσω να γράφω βιβλία με θέματα που πρώτα από όλους συγκινούν εμένα  και ανοίγουν τους συγγραφικούς μου ορίζοντες.

Αν αυτά τα θέματα αφορούν και πολλές χιλιάδες αναγνώστες ακόμη καλύτερα.

 

Γίνεται πολύς λόγος για την "γυναικεία" λογοτεχνία που απευθύνεται σε ευρύ κοινό που διαβάζει "εύπεπτα" βιβλία . Ισχύει αυτός ο διαχωρισμός; Ποια η δική σας άποψη ;

Η λογοτεχνία, όπως το λέει και η λέξη, δεν χωρίζεται σε καλή, γυναικεία, ανδρική, δύσπεπτη ή εύπεπτη. Από τη στιγμή που μπαίνουν οι επιθετικοί προσδιορισμοί παύει να είναι ‘λογοτεχνία’ .

Ναι, όπως πάντα και όπως σε όλο τον κόσμο, κυκλοφορούν εύπεπτα, ροζ, φουξ, μοβ,  ρομαντικά ,  όπως θέλουμε τα λέμε, βιβλία.

Δεν κάνουν όμως μόνο αυτά μεγάλες πωλήσεις. Υπάρχουν και εξαιρετικά βιβλία που γίνονται ευπώλητα. Αναφέρω την Ιωάννα Καρυστιάνη που θαυμάζω και παρακολουθώ ή το CONFITEOR του Ζάουμε πέρυσι που ήταν ένα θαυμάσιο και πολύ δύσκολο βιβλίο.

Όμως στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει (ακόμη μία) διαστροφή για το συγκεκριμένο θέμα. Κάποιοι, χωρίς να έχουν διαβάσει, συνήθως τίποτα!, θεωρούν τα ευπώλητα «γυναικεία».

Γιατί αποκλείεται ένα λογοτεχνικό βιβλίο να κάνει μεγάλες πωλήσεις;

Η τέχνη είναι για όλους δεν είναι προνόμιο κάποιων συγκεκριμένων.


Η μεγάλη φόρμα (το μυθιστόρημα) έχει λιγότερους εκπροσώπους σε σχέση με τα βιβλία μικρής φόρμας(διηγήματα,νουβέλες).Θεωρείτε δυσκολότερη τη μεγάλη φόρμα ;

Προσωπικά, θεωρώ δυσκολότερο το διήγημα. Αλλά, αντικειμενικά, νομίζω πως ναι, σε ένα μυθιστόρημα πρέπει να συνθέσεις, αποσυνθέσεις και ανακατανείμεις πολύ περισσότερα πρόσωπα, γεγονότα, συναισθήματα κλπ. Επίσης η δομή είναι πολύ περισσότερο απαιτητική.


Ποιοι είναι οι συγγραφείς που έδωσαν ώθηση στη δική σας πένα;

Είναι πάρα πολλοί και είμαι ευτυχής που τους έχω διαβάσει/μελετήσει. Νομίζω πως ποτέ δεν θα τολμούσα να γράψω αν δεν είχα διαβάσει –και συνεχίζω ακάθεκτη- τόσο σπουδαία βιβλία. Αν πρέπει να πω έναν θα έλεγα τον Ν.Καζαντζάκη.

 

 Ποια βιβλία διαβάζετε αυτή την εποχή και θα θέλατε να μας συστήσετε;

Τώρα διαβάζω το «Στου Χατζηφράγκου» του Κοσμά Πολίτη, γράφτηκε το 1962 και το βρίσκω συγκλονιστικά ωραίο. Γλώσσα, δομή, μουσικότητα, πληροφορίες. Αριστούργημα! Πώς μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια;


Γράφετε κάτι καινούργιο αυτή τη χρονική περίοδο ;Θέλετε να μας πείτε;

Πάντα γράφω κάτι. Που από την αρχή δεν ξέρω τι θα γίνει. Γι’αυτό και δεν ανακοινώνω μέχρι να είμαι σίγουρη πως, το κείμενο και εγώ, έχουμε βρει ο ένας το στίγμα του άλλου.

 Σας ευχαριστώ πολύ



9DB22362-3BE6-4B99-91C0-4132D7891848-1-1280x960-oriented.png


19 Ιουνίου 2017

Σπύρος Πετρουλάκης "Μου αρέσει να καταπιάνομαι με δύσκολα θέματα και με προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικογένεια"


             Σπύρος Πετρουλάκης 
        

"Μου αρέσει να καταπιάνομαι με δύσκολα θέματα και με προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικογένεια" 


Το βιβλίο του"Το τελευταίο  δαχτυλίδι" "(εκδ.Μίνωας) είναι η αφορμή της συζήτησής  μας με τον Σπύρο Πετρουλάκη .



"Το τελευταίο δαχτυλίδι" ,το νέο σας μυθιστόρημα,η ασυνήθιστη ιστορία ενός ζευγαριού με πέντε δαχτυλίδια να γεμίζουν  με ανατροπές τη ζωή τους.Πείτε  μας λίγα λόγια.

Το τελευταίο δαχτυλίδι πραγματεύεται ένα πρωτότυπο θέμα, ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία, αυτό της παρένθετης μητρότητας. Οι ήρωες μου απλοί,ανθρώπινοι ,καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, του ίδιου μας του σπιτιού, ζουν τις ζωές τους και εμείς κοιτάζοντας ποτέ από τα ανοιχτά παράθυρα και πότε μέσα από την κλειδαρότρυπα γινόμαστε συνένοχοι  και συμμέτοχοι στα πάθη και στα λάθη τους. Είναι ένα μυθιστόρημα που υμνεί  τη μητρότητα, τη φιλία και την ανιδιοτέλεια. Ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα με πολλές ανατροπές και εκπλήξεις που οι μέχρι τώρα κριτικές των αναγνωστών με έχουν ικανοποιήσει απόλυτα.


Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το ζήτημα της παρένθετης μητρότητας ;

Η υπογονιμότητα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα σημερινά ζευγάρια να τεκνοποιήσουν ήταν το έναυσμα για αυτή την ιστορία. Μου αρέσει να καταπιάνομαι με δύσκολα θέματα και με προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικογένεια. Κυρίως όμως με προκαλεί όλη αυτή η γνώση που αποκτώ από τους «γνώστες» προετοιμάζοντας το βιβλίο μου.


 Το ανά χείρας βιβλίο σας είναι το τέταρτο μυθιστόρημά σας.Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Δεν γνωρίζω ακριβώς τι με παρακίνησε να γράψω ένα μυθιστόρημα για ενήλικες. Δεν το έχω ψάξει διότι σαν ερώτημα δεν με έχει απασχολήσει ποτέ. Αντιθέτως ξέρω πολύ καλά γιατί γράφω στίχους, γιατί γράφω μουσική, γιατί σκαρώνω παραμύθια για παιδιά και θα σας το αποκαλύψω. Η μουσική και η στίχοι είναι για την καρδιά μου ενώ τα παραμύθια για την ψυχή μου.


 

Έχετε γράψει και εφηβικά βιβλία.Εσείς διαβάζατε ως έφηβος λογοτεχνία;

Ως έφηβος ίσως να μην είχα διαβάσει καθόλου. Κανένα λογοτεχνικό βιβλίο! Η ζωή μου ήταν σπίτι – σχολείο, σχολείο – γυμναστήριο, αφού ο πρωταθλητισμός στο άθλημα του Ταεκβοντό δεν μου άφηνε  πολλά περιθώρια για ξεκούραση και ελεύθερο χρόνο. Μεγαλώνοντας όμως και αμέσως μετά τον στρατό του έδωσα και κατάλαβε. Έτσι κατά κάποιο τρόπο ισορρόπησα το χάσμα και κέρδισα το χαμένο έδαφος.


Ποιος είναι ο δικός σας αγαπημένος συγγραφέας ;

Είναι η Αλκυόνη Παπαδάκη την οποία την λατρεύω ως συγγραφέα, την αγαπώ ως άνθρωπο και την ζηλεύω για όλο αυτό το μεγαλείο της ψυχής της.


Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και θα θέλατε να μας προτείνετε ;

Τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου.


Γιατί οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Πω πω τι θέμα πιάσατε! Πιστεύω ότι χρειάζεται μια σύνθετη πολιτισμική ανάλυση αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι εδώ τίθεται θέμα παιδείας και προτύπων. Τα αγόρια συνήθως δεν βλέπουν τους πατεράδες ή τους παππούδες τους να διαβάζουν και αυτή εικόνα σίγουρα καθοδήγει μια μελλοντική πορεία. Τους περασμένους αιώνες οι άνδρες κυρίως ήταν αυτοί που προήγαγαν τον πολιτισμό, ενώ στη σύγχρονη εποχή παρατηρούμε μια σχεδόν ολοκληρωτική αλλαγή πλεύσης. Σίγουρα όμως αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί απόλυτα σε ένα τόσο σύντομο κείμενο.


Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ένα βιβλίο να θεωρείται "καλό";

Τα κριτήρια των αναγνωστών διαφέρουν.  Η προσωπική μου άποψη πάντως είναι ότι για να μου άρεσε ένα βιβλίο και να το θεωρήσω «καλό» πρέπει να με κρατάει συνέχεια σε αγωνία. Να με διδάσκει, να με ξεγελάει εντέχνως και να μου ανατρέπει τα δεδομένα. Βαριέμαι αφάνταστα τα αέναα και αναπάντητα ερωτήματα που θέτουν οι ήρωες στον εαυτό τους και μέσα από την ατέρμονη αυτοψυχοθεραπεία τους ετοιμάζονται να στείλουν εμένα στον ψυχίατρο. Όχι, τα κλείνω αυτά τα βιβλία, όπως κι εκείνα που ο από μηχανής Θεός επεμβαίνει συνεχώς για να σώσει τους ήρωες από τις δυσκολίες.   


 Ποια αξία θεωρείτε αδιαπραγμάτευτη ;

Απαντώντας μονολεκτικά θα πω: Την ανθρωπιά. Αυτό κι αν έχει αξία

11 Ιουνίου 2017

Έλενα Χουζούρη:"Νέοι αμόρφωτοι,ακαλλιέργητοι, χωρίς ερωτηματικά και αμφισβητήσεις εύκολη λεία σε φανατισμούς "

                 Έλενα Χουζούρη 



"Νέοι αμόρφωτοι,ακαλλιέργητοι,

χωρίς ερωτηματικά και αμφισβητήσεις εύκολη λεία σε φανατισμούς "



 Το βιβλίο της "Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ"(εκδ.Πατάκη) παρουσίασε λίγες μέρες πριν στον Βόλο η Έλενα Χουζούρη.Το βιβλίο τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας για το έτος 2016 από το Περιοδικό Κλεψύδρα.




Η συνομιλία μας με την Έλενα Χουζούρη:

 «Ο Θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ»,το μυθιστόρημά σας για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης .Θέλετε να μας δώσετε κάποια στοιχεία;


Στο μυθιστόρημά μου, μια νεαρή φοιτήτρια Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ έρχεται στη Θεσσαλονίκη το 2012 με αφορμή το μεταπτυχιακό της σχετικά με τον βίο και το έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια» του Γραμματέα της Φεντερασιόν. Στην πραγματικότητα θέλει να ανακαλύψει τις ρίζες της και προπαντός την ιστορία της αγαπημένης της γιαγιάς Λούνα και της χαμένης στο Ολοκαύτωμα,  οικογένειάς της. Έχει μαζί της τρεις φωτογραφίες και κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις της γιαγιάς της. Καθώς ψάχνει στη σημερινή Θεσσαλονίκη μέσα από τις λιγοστά σημάδια που βρίσκει, αναδεικνύεται η προπολεμική Θεσσαλονίκη και η ευτυχισμένη ζωή της οικογένειας της Λούνα, έως ότου μπαίνουν οι Ναζί στην πόλη. Στο επίκεντρο των ανακαλύψεων της νεαρής φοιτήτριας είναι ο μοιραίος έρωτας της γιαγιάς της με τον αντάρτη, μη Εβραίο,  Παύλο, ο αιρετικός τρόπος διάσωσής της από το Ολοκαύτωμα, η παραμονή της στο Βουνό, η επιστροφή της, μετά την απελευθέρωση, σε μια, διαφορετική από εκείνη που γνώριζε, Θεσσαλονίκη και τέλος η περιπέτειά της μέχρι να φτάσει στην Παλαιστίνη, το 1946.


Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με θρησκευτικές προεκτάσεις ;


Δεν νομίζω ότι το μυθιστόρημα έχει θρησκευτικές προεκτάσεις. Ο πατέρας της Λούνα, ο κύριος Ιακώβ δεν είναι καν θρησκευόμενος . Είναι ένας υπέρμαχος του διαφωτισμού, με ευρωπαική καλλιέργεια. Το ίδιο και ο γιος του και αδελφός της Λούνα, Αλμπέρτος. Ούτε και το Ολοκαύτωμα, είτε των Ελλήνων Εβραίων, είτε των άλλων Ευρωπαίων, οφειλόταν σε θρησκευτικούς λόγους. Όσο για μένα, αποφάσισα να γράψω για τους Θεσσαλονικείς Εβραίους, για τη ζωή τους στην αγαπημένη τους πόλη, για τον αντισημιτισμό και το πογκρόμ που υπέστησαν το 1931 και τέλος για το Ολοκαύτωμά τους  όταν, πριν από χρόνια, συνειδητοποίησα πόσα λίγα ήταν  γνωστά για αυτούς και την ιστορία τους. Γεγονός που, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίζει να αλλάζει.


Η νεαρή ηρωίδα σας, η Αλίζα, στην προσπάθειά της να ερευνήσει το παρελθόν της οικογένειάς της ανακαλύπτει επώδυνες ιστορίες. Πόσο οφείλουμε να κληροδοτούμε την πραγματική ιστορική  αλήθεια στην νέα γενιά;


 Δεν πρόκειται για ποσοτικό ζήτημα αλλά ουσίας. Η ταυτότητά μας, ατομική –δεν εννοώ την αστυνομική- και συλλογική είναι άρρηκτα δεμένη με το παρελθόν. Το να γνωρίζουμε λοιπόν αυτό το παρελθόν, την Ιστορία και τις μικροιστορίες που το αποτελούν ισχυροποιεί το βλέμμα μας απέναντι στο σήμερα. Μας κάνει πιο ανοιχτούς, πιο σοφούς θα έλεγα. Εξάλλου άνθρωπος χωρίς μνήμη είναι ένας ανύπαρκτος άνθρωπος, όπως λέει η Λούνα.


 Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός ότι είστε φανερά φορτισμένη και συγκινημένη κάθε φορά που μιλάτε για το ανά χείρας βιβλίο σας, παρόλο που πέρασε καιρός από την συγγραφή του.Είναι τόσο έντονο το αποτύπωμά του;


Ναι, είναι πολύ έντονο. Το να προσπαθήσεις να μπεις  στο ζόφο του Ολοκαυτώματος χωρίς μάλιστα να έχεις την οποιαδήποτε βιωματική σχέση, είναι μια εξαιρετικά ζόρικη και επώδυνη ψυχική διαδικασία.


Τότε το Ολοκαύτωμα με το δραματικό απόηχο να ακούγεται μέχρι σήμερα. Σήμερα οι τρομοκρατικές επιθέσεις προερχόμενες από έναν άλλο φανατισμό απέναντι στη χριστιανική Δύση. Ποιες σκοπιμότητες υπήρχαν τότε και ποιες σήμερα;


Το Ολοκαύτωμα αποτελεί την κορύφωση της ανθρώπινης τερατωδίας και ως εκ δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα απολύτως ούτε καν με τα όσα σήμερα διαπράττει ο ISIS, ή οι φανατικοί ισλαμιστές τρομοκράτες. Κι αν θέλετε, στην δεύτερη περίπτωση μπορούν να βρεθούν σκοπιμότητες,  όπως τις λέτε, στην πρώτη υπάρχει μόνον  η απόλυτη έκφραση του απόλυτου Κακού.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή;

Μα η ζωή, φυσικά!


 Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους νεότερους ανθρώπους;

 Να παραμένουν αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι, εφησυχασμένοι, χωρίς ερωτηματικά και αμφισβητήσεις,  άρα εύκολη λεία στους απανταχού φανατισμούς.  


 Είστε ποιήτρια, δοκιμιογράφος, κριτικός και αρθρογράφος λογοτεχνίας. Ποιο κομμάτι της συγγραφικής σας δραστηριότητας σας εκφράζει περισσότερο αυτή την εποχή;

Είμαι και μυθιστοριογράφος, καθώς και το  ότι έχω μακράν θητεία στην δημοσιογραφία. Μ’ άλλα λόγια, είμαι μία γραφιάς. Με την έννοια ότι έχω γράψει όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Μου είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω, ξέρετε. Όλα τα αγαπώ πολύ. Στην ποίηση μόνον δεν έχω μείνει πιστή αν και νομίζω ότι οι παρακαταθήκες της έχουν περάσει και στα μυθιστορήματά μου.


Ποιο βιβλίο  διαβάσατε πρόσφατα και  σας άρεσε πολύ;

Δύο βιβλία μου άρεσαν πολύ: Το Confiteor του Ζάουμε Καμπραί και τα «Βερολινέζικα Χρονικά» του Γιόζεφ Ροτ,  αγαπημένου μου συγγραφέα.


Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;


Μόλις πριν ένα χρόνο, τον περσινό Ιούνιο, παρέδωσα τον Θείο Αβραάμ. Τώρα ξεκουράζομαι. Εξάλλου, αφενός δεν είμαι της τάσης «γράφω ένα βιβλίο κάθε χρόνο», αφετέρου τα μυθιστορήματά μου- τουλάχιστον όσα έγραψα έως τώρα- απαιτούν πολλή μεγάλη προετοιμασία και έρευνα πριν γραφούν. Και  τέλος γράφω μόνον όταν έχω να πω κάτι. Ελπίζω αυτό να συμβεί και στο μέλλον. Διαφορετικά προτιμώ να σωπάσω.



Βιογραφικό 


Η Έλενα Χουζούρη έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μελέτες για πρόσωπα και θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας ,μία συγκεντρωτική έκδοση κριτικών της για Έλληνες ποιητές και μία συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της (2011). Στην πεζογραφία εμφανίζεται τον Δεκέμβριο του 2004 με το μυθιστόρημα "Σκοτεινός Βαρδάρης" (Κέδρος), υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (βραχεία λίστα) και υποψήφιο για το βραβείο BALKANIKA 2006 - εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Το φθινόπωρο του 2009 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της "Πατρίδα από βαμβάκι" (Κέδρος), υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών, μυθιστόρημα που συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω". "Ο Σκοτεινός Βαρδάρης" έχει μεταφραστεί στα σερβικά, βουλγαρικά και τουρκικά. Ποιήματα, διηγήματα και κριτικές της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ως κριτικός λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με την "Καθημερινή" (1995-2000) και τη "Βιβλιοθήκη" της "Ελευθεροτυπίας" (2000-2009). Κατά καιρούς συνεργάζεται με τις "Αναγνώσεις" της "Αυγής". Οργάνωσε και διηύθυνε τις λογοτεχνικές σειρές "Γραφές της Αθωότητας" (1998) και "Ένα γράμμα για σένα" (2001) στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης ξένης λογοτεχνίας στις εκδόσεις Πατάκη (1992-1996) και ελληνικής λογοτεχνίας στις εκδόσεις Λιβάνη (1996-1999).

Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Για δεκαοκτώ χρόνια ετοίμαζε και παρουσίαζε την εκπομπή βιβλίου "Ο φίλος μου κ. Γουτεμβέργιος" στο Πρώτο Πρόγραμμα (ΝΕΤ 105,8) της ΕΡΑ. Συνεργάστηκε για θέματα πολιτισμού στο τηλεοπτικό μαγκαζίνο "Τέχνη και Πολιτισμός" της δημόσιας τηλεόρασης (1987-1990). Επίσης συνεργάστηκε στην παρουσίαση βιβλίων στις τηλεοπτικές εκπομπές "Βιβλιόραμα", "Πνεύμα αντιλογίας" και "Έχει γούστο". Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και της Εταιρείας Συγγραφέων, στο Δ.Σ. της οποίας έχει χρηματίσει Αντιπρόεδρος (2009-2011) και Γενικός Γραμματέας (2011-2013).

Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του ηλεκτρονικού περιοδικού "O Anagnostis".





4 Ιουνίου 2017

Κώστας Κρομμύδας " Η εκδίκηση αρκετές φορές είναι και μια πράξη λύτρωσης και όχι μόνο για αυτόν που τη διαπράττει"

             Κώστας Κρομμύδας



" Η εκδίκηση αρκετές φορές είναι και μια πράξη λύτρωσης και όχι μόνο για αυτόν που τη διαπράττει" 



Το νέο του μυθιστόρημα "Φως μέσα στη θύελλα",που κυκλοφορεί από τις εκδ.Διόπτρα ,είναι αφορμή της συνέντευξής μας με τον πρόσφατα βραβευμένο με βραβείο Public ( Κώστα Κρομμύδα.(ήρωας-ηρωίδα έμπνευση ).

Η συζήτησή μας επεκτάθηκε και στην ιδιότητα του ηθοποιού,αφού ξεκίνησε γυρίσματα για τον τρίτο κύκλο επεισοδίων  της σειράς The Durrells (υποψήφια για βραβείο BAFTA).


 “Φως μέσα στη θύελλα,” το νέο ,πέμπτο μυθιστόρημά σας με έντονα στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος. Θα μας δώσετε μια γενική εικόνα του;

Γενικά αποφεύγω να χαρακτηρίζω τα βιβλία μου. Θέλω ο αναγνώστης να βάζει μόνος του αφού διαβάσει το βιβλίο την όποια ταμπέλα. Το ταξίδι της ανάγνωσης είναι μια μοναχική διαδικασία και ο καθένας «διαβάζει» με πολύ διαφορετικό τρόπο το ίδιο βιβλίο, σε σχέση με κάποιον άλλο. Η γενική εικόνα του βιβλίου είναι η εξής.  Μια γυναίκα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Μια ιστορία εκδίκησης και πάθους. Όταν η καταιγίδα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και τα στοιχεία της φύσης ενωθούν με τη μανία του δολοφόνου, η επιμονή της Φωτεινής θα γίνει το μόνο Φως μέσα στη θύελλα…

 

Η ηρωίδα σας Φωτεινή Μέλιου αν και μορφωμένη γυναίκα δείχνει λίγο μπερδεμένη και αφελής. Είναι εσκεμμένη η απόφασή σας να δομήσετε με αυτά τα στοιχεία τον χαρακτήρα της για να δείξετε πόσο επικίνδυνος μπορεί να αποβεί ο έρωτας για έναν άνθρωπο άγνωστο;

Θα διαφωνήσω. Είναι άλλο πράγμα να είσαι ευαίσθητος και άλλο  αφελής. Μπερδεμένη ναι είναι και μάλιστα πολύ. Οι ήρωες των βιβλίων μου δεν αγγίζουν ποτέ την τελειότητα.  Το ίδιο συμβαίνει και με τη Φωτεινή η οποία παλεύει σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Σε ό,τι αφορά τον έρωτα νομίζω πως έτσι και αλλιώς όταν συμβεί, η ανθρώπινη φύση μπαίνει σε μια επικίνδυνη διαδικασία την οποία δεν ορίζει η λογική.  

 

Το κακό και η εκδίκηση, στην υπερφυσική τους διάσταση διατρέχουν την εξέλιξη της μυθοπλασίας .Υπάρχει περίπτωση να εκδικηθεί κάποιος χωρίς να υποστεί και ο ίδιος τις συνέπειες;


Αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει, όσο υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να κρύβουν τις πράξεις τους. Η Ιστορία μας το έχει δείξει περίτρανα άλλωστε. Όμως στην περίπτωση άνομων πράξεων πιστεύω στη θεία δίκη. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα ξεφεύγουν. Ας μην ξεχνάμε όμως πως η εκδίκηση αρκετές φορές είναι και μια πράξη λύτρωσης και όχι μόνο για αυτόν που τη διαπράττει…    

 

Πριν από λίγες ημέρες λάβατε βραβείο Public στην κατηγορία «ήρωας - ηρωίδα έμπνευση» για το προηγούμενο βιβλίο σας ,"Ουρανόεσσα".Τι σημαίνει για εσάς αυτή η βράβευση;

Σημαίνει πολλά. Το γεγονός ότι ένας τόσο μεγάλος αριθμός  αναγνωστών ανέδειξε την Ουρανόεσσα ως το καλύτερο βιβλίο στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση» μου δίνει πολύ μεγάλη δύναμη για να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα οκτώ χρόνια πριν. Από την άλλη ένα βραβείο μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα αν δεν υπάρξει συνέχεια. Θεωρώ όμως, πως αυτή η στιγμή, θα είναι μια από τις πιο ξεχωριστές στην καριέρα μου ως συγγραφέας.

 

Το ευρύ κοινό σας γνώρισε από την ιδιότητά σας του ηθοποιού. Τι ήταν αυτό που σας έστρεψε στη συγγραφή βιβλίων;

Γράφω πολλά χρόνια πριν εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο. Δεν υπήρξε κάτι συνταρακτικό το οποίο με οδήγησε στο να γράψω. Όλα ήρθαν ομαλά και να που σήμερα μετράω έξι βιβλία. Το πρώτο μου που μιλά για τα προσωπικά μου βιώματα κατά την διαδικασία ανατροφής της κόρης μας, αλλά και τα πέντε επόμενα μου μυθιστορήματα. Τα τελευταία χρόνια ζω και αναπνέω για να γράφω.

 

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και θα θέλετε να μας προτείνετε;

«Το αηδόνι» της  Hannah Kristin

 

Η κινηματογραφικότητα είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό της αφήγησής σας. Πιστεύετε, ωστόσο, ότι μπορεί να μεταφερθεί σωστά ένα βιβλίο στην οθόνη;

Το «σωστά» κανείς δεν το γνωρίζει εκ των προτέρων. Η μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη είναι από μόνη της ένα ρίσκο. Όμως ναι, θεωρώ πως όλα μου τα βιβλία έχουν αυτό που λέμε, κινηματογραφική πλοκή και θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να μεταφερθούν είτε στο σινεμά είτε στην τηλεόραση.

 

Κατάγεστε από τα Τρίκαλα, αλλά ζείτε στην Αθήνα. Τι σημαίνει για εσάς ο τόπος σας και πόσο συχνά τον επισκέπτεστε;

Ο τόπος μου είναι οι ρίζες μου η δύναμη μου. Όταν ξεχνάς από πού είσαι είναι πολύ πιθανόν να διαλέγεις λάθος δρόμους για να πας. Πολλά από αυτά που γράφω έχουν τις ρίζες τους σε συναισθήματα και εικόνες που έζησα και συνεχίζω να ζω όποτε επισκέπτομαι τα Τρίκαλα.

 

Ηθοποιός, δάσκαλος υποκριτικής και συγγραφέας. Ποια ιδιότητά σας υπερισχύει αυτή την εποχή;

Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς, αν δει απλά την καθημερινότητα μου η οποία συναναστρέφεται γύρω από τη συγγραφή. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η συμμετοχή ως ηθοποιός, στη Αγγλική σειρά «The Durrells» κάτι για το οποίο είμαι πολύ χαρούμενος διότι για πρώτη φορά στην καριέρα μου συμμετέχω σε μια τόσο μεγάλη και διεθνή παραγωγή. Γενικά όμως απέχω συνειδητά από την Ελληνική πραγματικότητα κυρίως λόγω των συνθηκών αλλά και της ποιότητας των περισσότερων παραγωγών εδώ.

 

 Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο; Θέλετε να μας πείτε;

Ήδη γράφω την επόμενη ιστορία και είμαι ενθουσιασμένος καθώς, αν και η κεντρική ιστορία διαφέρει πολύ από ότι έχω γράψει μέχρι σήμερα, θα «βαδίσω» σε πολύ γνώριμα μονοπάτια με εμένα.  Τα υπόλοιπα λίγο πριν την έκδοση του βιβλίου…

 

Κώστας Κρομμύδας 

"Φως μέσα στη θύελλα"

εκδ.Διόπτρα 


Λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, η παλαιοντολόγος Φωτεινή Μέλιου κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα, στο νησί όπου μεγάλωσε, την Άθωρα. Η γνωριμία της, όμως, με τον Γκάμπριελ αλλάζει τα δεδομένα της ζωής της και η επιβλητική παρουσία του την παρασύρει σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Μια απότομη και χωρίς προηγούμενο καταιγίδα ξεσπά στο νησί, εγκλωβίζοντας κατοίκους και επισκέπτες. Η ραγδαία επιδείνωση του καιρού αποκόπτει κάθε επικοινωνία και η Φωτεινή καλείται να βοηθήσει τις Αρχές όταν ένας ιερέας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος.

Η αποκάλυψη ότι παρόμοιες δολοφονίες έχουν γίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου περιπλέκει την κατάσταση. Στην Άθωρα δεν παγιδεύονται μόνο οι κάτοικοι, αλλά και ο δολοφόνος.

Ποιος ο ρόλος της Σοφί, της μυστηριώδους γυναίκας που χρόνια ζει σε μια σπηλιά του νησιού, απομονωμένη και αμίλητη;

Όταν η καταιγίδα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και τα στοιχεία της φύσης ενωθούν με τη μανία του δολοφόνου, η επιμονή της Φωτεινής θα γίνει το μόνο Φως μέσα στη θύελλα.

 


 Βιογραφικό 

Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Το 2017 συμμετείχε στον τρίτο κύκλο της δημοφιλούς αγγλικής σειράς The Durrells.

Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του Μπαμπά, Mεγάλωσέ με και το 2013 το πρώτο μυθιστόρημά του Η Ζωή που Έλειπε, το οποίο κυκλοφορεί και στην αγγλική γλώσσα με τον τίτλο Cave of Silence. Το 2014 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο Ογκρέσα. Ακολούθησε το μυθιστόρημα Μη με Λησμόνει, το  2015 και Ουρανόεσσα το 2016.

 Παραδίδει μαθήματα υποκριτικής και «δημόσιου λόγου-public speech». Επίσης διατηρεί καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στο Love Radio 97,5. Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά.