8 Ιουνίου 2014

 
 
Δημήτρης Στεφανάκης
 
Τα πιο ωραία πράγματα γεννιούνται από τις αντιθέσεις
 
 
Συνέντευξη του Δημήτρη Στεφανάκη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα για τις "Διαδρομές" της εφημ.Θεσσαλία.

Ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης μιλά στις Διαδρομές για το δεύτερο εκδοτικό ταξίδι του βιβλίου του:"Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι"που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός..
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ κ.ά. Το βιβλίο του ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, εκδόθηκε πρόσφατα στα γαλλικά σημειώνοντας τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε τιμήθηκε με το Prix Mediterranée Étranger. Κυκλοφορεί επίσης στα ισπανικά και τα αραβικά. Τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011 και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Européen 2011. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ, το οποίο πρόσφατα μεταφράστηκε στα γαλλικά, και "ΑΡΙΑ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ".

Σας καλωσορίζω στην εφημερίδα Θεσσαλία και στις "Διαδρομές",κύριε Στεφανάκη.
Μετά από τη συνάντησή σας με το αναγνωστικό κοινό μέσω της "Άριας" τον περασμένο χειμώνα,ένα βιβλίο με φόντο καλοκαιρινό, και μάλιστα στο νησί της Μυκόνου, και βασικό ήρωα τον αγαπημένο σας Αλμπέρ Καμύ. Ποια ήταν καταρχήν η αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου και πώς αποφασίσατε τον συνδυασμό τόπου και προσώπου;
 Αναρωτιόμουν ανέκαθεν πώς θα έβλεπαν την αντιμυθιστορηματική εποχή μας οι μείζονες μυθιστοριογράφοι του παρελθόντος. Κάποια στιγμή είχα την ιδέα να νεκραναστήσω τους αγαπημένους μου. Από την ιδέα αυτή διασώθηκε τελικώς ο Καμύ και η Μύκονος προέκυψε ως τόπος που αγάπησε και επισκέφθηκε δυο και τρεις φορές ο Γαλλοαλγερινός νομπελίστας.

Μέσα από μια ιδιόμορφη μηχανή του χρόνου, λοιπόν, ο Αλμπέρ Καμύ επιστρέφει σε ένα μέρος γεμάτο από λάμψη και φως, τη Μύκονο, το οποίο είχε επισκεφθεί όσο ήταν εν ζωή .Το Περίφημο "Καλοκαίρι " του, αναζήτηση και ύμνος στο φως και στην ευτυχία, πόσο επηρέασε τη συγγραφή του δικού σας βιβλίου;
Το «Καλοκαίρι» του Καμύ είναι ένα συναξάρι σκέψεων για τη Μεσόγειο, για το φως και τα τοπία της. Θα ήταν αδύνατο να το παρακάμψω. Από το συναξάρι αυτό δανείστηκα κυρίως την αίσθηση του μεσογειακού κόσμου αλλά και την ποιητική γλώσσα που το διατρέχει.

Αν έβαζα έναν άλλο τίτλο στο βιβλίο, αυτός θα ήταν :"ο Καμύ με τα μάτια ενός μελετητή του μέσα στο χρόνο".
Πόσο βιογραφικό είναι ,τελικά ,το βιβλίο και πόσο υπερισχύει η δική σας οπτική και άποψη για τον Καμύ;
Εδώ νομίζω πως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Το «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» δεν είναι ένα βιβλίο για τον Καμύ. Είναι ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Καμύ, τη Μεσόγειο και το ελληνικό καλοκαίρι. Υπάρχει βέβαια ένα ακριβές πραγματολογικό πλαίσιο το οποίο όμως υπηρετεί την μυθοπλασία. Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω ένα ανάλαφρο, δροσερό μυθιστόρημα με υλικά την αγάπη μου για τον Γάλλο μυθιστοριογράφο και τη μεγάλη θάλασσα που λέγεται Μεσόγειος.

 
Στο βιβλίο σας γίνεται αναφορά και σε άλλους μεγάλους συγγραφείς εκτός από τον Καμύ όπως ο Σαρτρ ή ο Προυστ. Μέχρι ποιο βαθμό είναι υποχρεωμένος να διατηρεί ένας συγγραφέας τον μύθο αυτών των ανθρώπων και πόσο πρέπει ή όχι να απομυθοποιούνται;
Ένα μυθιστόρημα δεν υπηρετεί τον προσωπικό μύθο κανενός ούτε βέβαια στοχεύει στην απομυθοποίηση. Στο "συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" ο Καμύ γίνεται μυθιστορηματικός ήρωας και στην αφήγηση, πρέπει να ξέρετε, όλοι είμαστε ίσοι.

Ο ημιτελής "Πρώτος άνθρωπος" του Καμύ ,για την ολοκλήρωση του οποίου -ουσιαστικά -η ηρωίδα τον επαναφέρει στο σήμερα, είναι για εσάς το σημαντικότερο έργο του;
 Αν είχε ολοκληρωθεί, ίσως να μιλούσαμε για αριστούργημα. Αλλά μήπως δεν είναι αριστούργημα ο «Ξένος» και η «Πανούκλα»;

Οι ήρωες-αρκετοί-που πλαισιώνουν τον κεντρικό ήρωα είναι τόσο διαφορετικοί ή τελικά έχουν κοινά χαρακτηριστικά με εκείνον;
Υπάρχουν πολλές αντιθέσεις αλλά και συσχετισμοί
στο βιβλίο,με κυρίαρχο το θάνατο και τη ζωή.
"Ζωή είναι το απόλυτο φως" και "θάνατος το σκοτάδι που μας λυτρώνει.";
 Ο κόσμος μας είναι πεδίο αντιθέσεων και νομίζω πως από τις αντιθέσεις γεννιούνται τα πιο ωραία πράγματα, μεταξύ των οποίων και τα καλά μυθιστορήματα.
Ο χρόνος είναι βασικός άξονας ίσως και ο πραγματικός πρωταγωνιστής αυτού του βιβλίου. Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο;
Πάνω από κάθε μυθιστόρημα υπάρχει πάντα ένα ρολόι, έλεγε ένας μεγάλος θεωρητικός της λογοτεχνίας, όπερ σημαίνει ότι ο χρόνος καθορίζει τόσο την αφήγηση όσο και τον ίδιο τον αφηγητή. Αν δεν κυλούσε ο χρόνος, δεν θα συνέβαινε τίποτε και συνεπώς δεν θα είχαμε τίποτε να αφηγηθούμε. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τη σημασία του για καθέναν από μας που σκαρώνει ιστορίες.

 
Τι είναι για εσάς,(το) καλοκαίρι;"
 Μια εποχή του χρόνου κατά την οποία η ζωή θυμίζει μυθιστόρημα κι οι χαρακτήρες του είμαστε όλοι εμείς.


 

 
"Καλοκαιρινό ταξίδι στο χρόνο και στη φιλοσοφία."
(Κριτική του βιβλίου από τη Χαριτίνη Μαλισσόβα)
 
Μετά από ένα ταξίδι στο χρόνο, μέσα από την αφηγηματική δεινότητα του Δημήτρη Στεφανάκη,στο βιβλίο "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι"(εκδόσεις Ψυχογιός)
ο Αλμπέρ Καμύ βρίσκεται ολοζώντανος το καλοκαίρι του '98 στη
Μύκονο,40 χρόνια μετά το θάνατό του.
image.jpegΣκοπός της Αριάδνης που τον επαναφέρει στο γεμάτο από φως και λάμψη νησί ,(το οποίο είχε επισκεφθεί ο ίδιος ο Καμύ μετά την απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας.) είναι να τελειώσει το ημιτελές του μυθιστόρημα" ο πρώτος άνθρωπος".
Ο Δημήτρης Στεφανάκης, στο βιβλίο του ,γνώστης και μελετητής του κεντρικού του ήρωα καθιστά σαφές ότι πρόκειται για ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Καμύ, τη Μεσόγειο και το ελληνικό καλοκαίρι.
Με ένα άκρως ελκυστικό,
καλοκαιρινό και καλαίσθητο εξώφυλλο,στο οποίο δεσπόζει ο ανεμόμυλος,σήμα κατατεθέν των ελληνικών νησιών και του ελληνικού καλοκαιριού ,αλλά και μέσα στις 250 καλογραμμένες και με γλαφυρή ,κινηματογραφική αφήγηση
σελιδες του βιβλίου,ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός μιας άκρως ενδιαφέρουσας περιήγησης σε φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές αναζητήσεις υπό το άπλετο ελληνικό φως.

Άνθρωποι σύγχρονοι ,αλλά και φιλόσοφοι,σύγχρονοι του Καμύ,δίνουν δυναμική στο κείμενο,μια και ο καθένας, "ιδιοφυής με τον τρόπο του" δίνουν ώθηση στο ενδιαφέρον μας για την εξέλιξη της μυθοπλασίας.
Με αποφθεγματικό λόγο,που σε ωθεί να θες να διαβάσεις ξανά και ξανά πολλά κομμάτια του μυθιστορήματος,η γραφή του Στεφανάκη τείνει να είναι κλασική και διαχρονική,μεταφέροντας παράλληλα τον αναγνώστη σε διαστάσεις του χρόνου ο οποίος φαίνεται βασικός άξονας και πρωταγωνιστής της ιστορίας.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο,προσωπικά διάβασα με μια ανάσα,και ανέτρεξα αρκετές φορές στις σελίδες του.
Μια μυθοπλασία που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν και πότε πρέπει να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία ατους εαυτούς μας και στους άλλους,αφού ,όπως ο συγγραφέας αναφέρει: "δεν μπορείς να μπεις για δεύτερη φορά στον ίδιο ποταμό", μπορείς όμως να βιώσεις όσα σου επιτρέψει να "συλλαβίσεις" η ροή του...
Ένα ταξίδι στις Κυκλάδες και στο φως, που συμφιλιώνει τη ζωή με τον θάνατο, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τη λογοτεχνία, για τη φιλοσοφία και τα απωθημένα της ψυχής.

Είναι ο θάνατος το αναπάντεχο τέλος που κόβει οριστικά το νήμα της ζωής και της δημιουργίας, ή υπάρχει κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία για να ολοκληρώσει κανείς ό,τι άφησε;
Οι απαντήσεις στο βιβλίο,αλλά και εντός μας.

Το καλοκαίρι εξάλλου είναι τόσο όμορφο,ώστε επιβάλλεται να το συλλαβίζουμε για να κρατήσει,όσο είναι δυνατόν ,περισσότερο.
"Το καλοκαίρι είναι αήττητο."
 
Χαριτίνη Μαλισσόβα
3/6/14.
 
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου