10 Απριλίου 2016

Ελένη Αναστασοπούλου "Όσο ανεβαίνουμε βαθμίδα, δυστυχώς, τόσο κατεβαίνουμε σε δράσεις φιλαναγνωσίας."



         Ελένη Αναστασοπούλου




"Όσο ανεβαίνουμε βαθμίδα, δυστυχώς, τόσο κατεβαίνουμε σε δράσεις φιλαναγνωσίας."



Η Διευθύντρια Εκπαίδευσης Περιφέρειας Θεσσαλίας ,κ.Ελένη Αναστασοπούλου,μιλά για την εμπειρία της ως εκπαιδευτικός αλλά και από τη διοικητική της θέση σχετικά με τις δράσεις φιλαναγνωσίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

 Η κυρία Αναστασοπούλου,συγγραφέας και η ίδια,μιλά για το νέο της παραμύθι,με τίτλο: Ο Μπαμπαγιούμ και οι καραμέλες,που κυκλοφορεί από τις εκδ. Διάπλους.



Πείτε μας λίγα λόγια για την αξία της φιλαναγνωσίας στο σχολείο.


Το παιδί και το βιβλίο. Ακούγεται σαν τίτλος παραμυθιού είναι όμως δύο μέλη μιας σχέσης την οποία οφείλουμε να στεριώσουμε και να ενισχύσουμε. Οι εκπαιδευτικοί  εμψυχώνουμε τους μαθητές μας, γινόμαστε διαμεσολαβητές μεταξύ των μαθητών μας και των βιβλίων και ταυτόχρονα είμαστε συναναγνώστες σε μια κοινότητα αναγνωστών αυτή που θέλουμε να δημιουργήσουμε με τους μαθητές μας. Αυτός θα έλεγα ότι είναι ο πρώτος στόχος των δράσεων φιλαναγνωσίας στο σχολείο


 Τι προσδίδει στο παιδί η διαδικασία αυτή;

Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θα προκύψει η ανάδυση ενός αναγνώστη λειτουργικού και δημιουργικού ο οποίος μέσα από τη σχέση του με το βιβλίο θα ανοίξει ένα παράθυρο,vice versa, προς δύο κατευθύνσεις: προς τον έξω κόσμο και προς τον εσωτερικό δικό του κόσμο.

Επιπλέον, όταν το παιδί αγαπήσει κι εξοικειωθεί με το βιβλίο,διότι θα έχει ανακαλύψει ότι πάντα υπάρχει ένα βιβλίο που αγγίζει τους προβληματισμούς του και τις αναζητήσεις του, τότε θα δοθεί η δυνατότητα στον εκπαιδευτικό ν αναπτύξει  αναγνωστικές δράσεις μέσω των οποίων θα προσεγγίσει μαθητές/τριες που ίσως θεωρούνται ή καλύτερα φαίνονται αδιάφοροι. 


Πότε η ανάγνωση ενός βιβλίου στο σχολικό περιβάλλον έχει αξία και ουσία;


Αν η ώρα της φιλαναγνωσίας δεν υποπέσει σε μια συμβατική διδακτική ώρα αλλά αντίθετα γίνει μια νησίδα αποσυμπίεσης και ευχαρίστησης τότε οι μαθητές/τριες θα νιώθουν δημιουργικοί/ες κι ελεύθεροι/ες να εκφράσουν τις ιδιαίτερεςσκέψεις, επιθυμίες και αντιλήψεις τους, δηλαδή  αυτές που τις/τους χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητες και τους/τις κάνουν να ξεχωρίζουν.


Ποιοι είναι οι "κανόνες"-τα δικαιώματα του μικρού αναγνώστη;

Επειδή το διάβασμα είναι μια επίκτητη κι όχι εγγενής λειτουργία, ας μάθουμε  στα παιδιά,με το δικό μας παράδειγμα, ν’ αγαπούν το βιβλίο. Να μην ξεχνούμε όμως τα δικαιώματα του μικρού αναγνώστη όπως: το να ξεφυλλίζει απλώς ένα βιβλίο, να το αφήνει στη μέση, να διαβάζει όσες φορές θέλει το ίδιο βιβλίο και να νοιώθει ο ήρωας του,  να διαβάζει ό,τι του αρέσει και οπουδήποτε του αρέσει, να διαβάζει δυνατά ή να απαιτεί ησυχία, να μην απολογείται για τις αναγνωστικές του προτιμήσεις διότι το διάβασμα πάνω απ’ όλα είναι ευχαρίστηση.


Τι διαπιστώνετε για τη διάδοση ή την εφαρμογή  της φιλαναγνωσίας 

από τη θέση της διευθύντριας Α/βάθμιας & Β/βάθμιας εκπαίδευσης για τα σχολεία της Θεσσαλίας;

 

Ας ξεκινήσουμε από τη βεβαιότητα ότι  το σχολείο,  είναι ο ιδανικός χώρος για να πραγματοποιηθούν δραστηριότητες πουέχουν κέντρο και αναφορά το βιβλίο. Το βιβλίο ως αγωγή της ψυχής, το βιβλίο ως το μέσο που θα εισαγάγει τον μαθητή και τη μαθήτρια στον γοητευτικό κόσμο της λογοτεχνίας, που θα τον/την μυήσει  στον μαγευτικό κόσμο της τέχνης, του πολιτισμού και της γνώσης. Απ’ την άλλη υπάρχει το βιβλίο  που αντιπροσωπεύει το εργαλείο δια μέσου του οποίου, ο μαθητής/τρια θα περάσει ή όχι την τάξη,  θα εισαχτεί ή όχι στο πανεπιστήμιο, θα πάρει καλούς ή κακούς βαθμούς. Αυτό το βιβλίο- εργαλείο, στο τέλος της προσπάθειας θα αποσυρθεί στα αζήτητα διότι δεν θα έχει πια καμιά χρησιμότητα. Ξεκινώντας από αυτές τις δύο παραδοχές κι από μια ακόμη, αυτή της γνωσιοκεντρικής, βαθμοθηρικής δόμησης κι επιλεκτικής λειτουργίας του σχολείου της δευτεροβάθμιας, κυρίως, βαθμίδας απαντώ εμμέσως πλην σαφώς στην ερώτησή σας. 


Ποια είναι η εκτίμησή σας ανά βαθμίδα;


Όσο ανεβαίνουμε βαθμίδα, δυστυχώς, τόσο κατεβαίνουμε σε δράσεις φιλαναγνωσίας.

 

Έχετε ασχοληθεί με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Θέλετε να μας μιλήσετε για το πρόσφατο βιβλίο σας;


Το τελευταίο μου βιβλίο για παιδιά -κι όχι μόνο- έχει τίτλο «Ο Μπαμπαγιούμ και οι καραμέλες» και είναι μια ιστορία μικρής φόρμας , δηλαδή είναι μια σύντομη διήγηση που μοιάζει με παραμύθι και δίνει μια εικόνα από τον κόσμο των παιδιών της Αφρικής.  

Στο Κιπέρα- πραγματικό χωριό της Τανζανίας- κει πέρα μακριά στην Αφρική ζούσαν «εβδομήντα εφτά παιδιά κι ενενήντα τρεις μεγάλοι, δεκατρείς μαϊμούδες και σαράντα δύο παπαγάλοι… η Μπίμπι, ο μικρός Αζίζ κι ένας τεράστιος, ο Μπαμπαγιούμ, που αγαπούσε πολύ τις καραμέλες και καθόλου μα καθόλου τα παιδιά».

Έτσι αρχίζει η ιστορία, η οποία στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά όπως τα έζησα στην Αφρική και στο Κιπέρα. Είναι μία πόρτα στον κόσμο μέσα από την καθημερινότητα του μικρού Αζίζ και της παρέας του. Δίνει πληροφορίες γι'αυτό τον άλλο κόσμο με ρεαλιστική ματιά αλλά με λόγο προσιτό κι ευχάριστο ανάλογο της 

αντιληπτικής ικανότητας του παιδιού



. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου