Τατιάνα Αβέρωφ «Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν πάθη, μίση, μικρές ή μεγάλες «αμαρτίες», άρα και μυστικά, ένοχα ή αθώα.»

                                                             Τατιάνα Αβέρωφ

«Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν πάθη, μίση, μικρές ή μεγάλες «αμαρτίες», άρα και μυστικά, ένοχα ή αθώα.»

Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημά της με τίτλο «Έγκλημα στον Παράδεισο» (εκδ.Μεταίχμιο) είναι η αφορμή της συζήτησής μας με την Τατιάνα Αβέρωφ.

Η συγγραφέας μιλά για το βιβλίο της,για τους λόγους που την έστρεψαν στη συγγραφή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος ,καθώς και για τη συνέχεια του μυθιστορήματος Δέκα ζωές σε μία,που αναφέρεται στη ζωή του πατέρα της ,πολιτικού Ευάγγελου Αβέρωφ.

Έγκλημα στον Παράδεισο», ο τίτλος του βιβλίου σας. Θέλετε να μας δώσετε κάποια στοιχεία;

Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία τοποθετημένη σ’ ένα χωριό της ορεινής Ελλάδας, σε εποχή σημερινή. Η υπόθεση με δυο λόγια: Ο αστυνόμος Περικλής Γαλάνης έρχεται απ’ τα Γιάννενα για να εξιχνιάσει τον μυστηριώδη θάνατο του δημάρχου Κωλέττη, ενός ξεχωριστού ανθρώπου που όλοι πίνουν νερό στο όνομά του. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: Τι είδους συναναστροφές είχε ο δήμαρχος και ποιος μπορεί να ήθελε το κακό του; Πώς εμπλέκεται στην υπόθεση η επικίνδυνα ελκυστική αγροτική γιατρός που αυτή πρώτη εξέτασε την σορό; Τι ρόλο παίζει η χήρα του δημάρχου; Τι κρύβουν οι μοναχοί του κοντινού μοναστηριού και ποιος είναι ο ρόλος της εκκλησίας; Πώς θα αντιμετωπίσει ο Γαλάνης τα επίμονα εμπόδια που του θέτει ο ντόπιος αστυνομικός; Θα καταφέρει να διεισδύσει σ’ αυτή την παράξενη μικρή κοινότητα με τα μυστικά της και τα ψέματά της ώστε να λύσει την υπόθεση; Η ιστορία ξεδιπλώνεται σε γρήγορους ρυθμούς, στο επίκεντρο είναι το έγκλημα και η διαλεύκανσή του, ενώ βέβαια σημαντικό ρόλο παίζουν και οι γνωστοί πάντα «συνεργοί» μου: οι χαρακτήρες, η ψυχολογία τους, ο τόπος, η ατμόσφαιρα, ο μικρόκοσμος του χωριού.

Πώς προέκυψε η συγγραφή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος;

Μου αρέσει γενικά να καταπιάνομαι με διαφορετικά είδη γραφής. Το αστυνομικό ήταν για μένα μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Επίσης, ήθελα να «ξεκουραστώ» μετά την μακριά περίοδο συναισθηματικής φόρτισης που βίωσα γράφοντας το προηγούμενό μου μυθιστόρημα, το Δέκα ζωές σε μία,που αναφέρεται στη ζωή του πατέρα μου.

Υπάρχουν συγγραφείς που κινητοποίησαν και τη δική σας «πένα»;

Πολλοί και διάφοροι συγγραφείς, σε διαφορετικές ηλικίες και φάσεις της ζωής μου, δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω αναλυτικά.  Πολλά οφείλω νομίζω στα παιδικά και εφηβικά μου αναγνώσματα που χάρη σ’ αυτά γνώρισα την απόλυτη χαρά της αναγνωστικής απόλαυσης. Πολύ αργότερα πάλι, όταν άρχισα να γράφω, μου ταίριαξαν συγκεκριμένοι συγγραφείς (Βιρτζίνια Γουλφ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Τζον Μπάνβιλ, Ιαν Μακγιούαν, Τζ. Μ. Κουτσύ) που με κινητοποιούσαν και με ενέπνεαν, χωρίς να μπορώ να πω ότι αναγνωρίζω συγκεκριμένες επιρροές στο ύφος της δικής μου γραφής.

Πόσο σας βοήθησαν οι σπουδές και η καριέρα σας ως ψυχολόγος, στη συγγραφή του βιβλίου;

Δεν ασκώ πια την ψυχολογία, αλλά είναι κομμάτι του εαυτού μου, τρόπος σκέψης, φιλοσοφία ζωής. Άρα, θέλω δε-θέλω, εκφράζεται αυτόματα σε όλα μου τα βιβλία μου, μέσα από τους χαρακτήρες, στην όλη σύλληψη, στα βαθύτερα μοτίβα, με χίλιους δυο τρόπους.

Οι κεντρικοί σας ήρωες, η γιατρός Μαρία και ο αστυνόμος Περικλής γράφουν μια δική τους παράλληλη με την εξέλιξη της επίλυσης των εγκλημάτων ιστορία, ως αντιστάθμισμα στο κακό, τον θάνατο, το έγκλημα;Θα μπορούσατε να το πείτε κι έτσι, αν και δεν ήταν κάτι που σκέφτηκα συνειδητά. Απλώς οι ήρωες ενός μυθιστορήματος είναι για μένα στο επίκεντρο πάντα του ενδιαφέροντός μου, αυτούς με ενδιαφέρει να ανακαλύψω και να γνωρίσω από κοντά. Ένα μυθιστόρημα κατά τη γνώμη μου είναι όσο «δυνατό» είναι οι ήρωές του, που τους παρακολουθούμε συνήθως σε μια στιγμή σύγκρουσης ή εξέλιξης στην προσωπική τους πορεία, όχι σε μια στιγμή στατική. Στην προκειμένη περίπτωση, το έγκλημα και ο εγκληματίας, ναι μεν το κεντρικό νήμα του σασπένς που τροφοδοτεί το αναγνωστικό ενδιαφέρον, αλλά προσφέρει και το πλαίσιο της πλοκής όπου ξεδιπλώνονται οι ανθρώπινες ιστορίες.

Οι μικρές κοινωνίες κρύβουν συχνά μεγάλα μυστικά. Συμφωνείτε;Απόλυτα. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν πάθη, μίση, μικρές ή μεγάλες «αμαρτίες», άρα και μυστικά, ένοχα ή αθώα.

Μιλάτε ανοιχτά για «προβλήματα» στα μοναστήρια, ένα θέμα ταμπού, βάζοντας ωστόσο (τουλάχιστον αυτό ανέγνωσα εγώ) και το στοιχείο του χιούμορ (πικρό μεν, αλλά χιούμορ). Θέλετε να σχολιάσετε;

Ενδιαφέρουσα ερώτηση, σωστά το αναγνώσατε. Το χιούμορ είναι ένα στοιχείο που διεισδύει νομίζω στη γραφή μου σε όλα μου τα βιβλία. Μου βγαίνει αυτόματα, άλλοτε με αγάπη, άλλοτε με πίκρα, άλλοτε διακριτικά ή με ένα στοιχείο υπερβολής ή ειρωνείας. Είναι ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι και σχολιάζω τα κακώς κείμενα ‒ που συνήθως συνυπάρχουν με τα «καλώς κείμενα», στον κάθε άνθρωπο και στον κάθε θεσμό της κοινωνίας μας. Έτσι και σε τούτο το βιβλίο, υπάρχει νομίζω μια λεπτή ειρωνεία που διατρέχει όχι μόνο τα κακώς κείμενα της εκκλησίας, αλλά και της αστυνομίας, της δημοτικής αρχής, της εξουσίας γενικά και της προσωπικότητας όλων των ηρώων του βιβλίου.

Η αστυνομική λογοτεχνία έχει άξιους εκπροσώπους στη χώρα μας;Πιστεύω πως ναι. Όλοι ξέρουμε τον Πέτρο Μάρκαρη που είναι επιτυχημένος και στο εξωτερικό, υπάρχουν όμως και άλλοι, η Χίλντα Παπαδημητρίου, η Μαρλένα Πολιτοπούλου, ο Πέτρος Μαρτινίδης και πολλοί ακόμα αξιόλογοι συγγραφείς που ασχολούνται με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Το ότι οι ξένοι συγγραφείς του είδους είναι πιο ευπώλητοι θεωρώ ότι είναι θέμα μάρκετιγκ μάλλον και μεγέθους αγοράς. Εμείς είμαστε μια μικρή χώρα, γράφουμε σε μια γλώσσα που μιλάνε ελάχιστοι στον πλανήτη και δεν έχουμε το καλύτερο όνομα σαν χώρα ώστε να ενδιαφερθεί ο υπόλοιπος κόσμος να μεταφράσει και να διαβάσει σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία οποιουδήποτε είδους. Παράλληλα, εμείς ως αναγνώστες, καταναλώνουμε τα ξένα μπεστ-σέλερς θεωρώντας τα σημαντικότερα απ’ τα δικά μας, αφού η φήμη τους έχει προπορευτεί και διαβάζονται ήδη από χιλιάδες ξένους αναγνώστες.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και θα θέλατε να μας προτείνετε;Το καινούργιο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη «Ίσως την επόμενη φορά», την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων «Μηδενική Γωνία» της Μαρίας Μαραγκουδάκη, το εναλλακτικό και περιέργως αναπτερωτικό «Ταξίδι του Οδυσσέα για τη Σύμη» του Τζώρτζη Μηλιά, και πάντα οι σταθερές αξίες: Φίλιπ Ροθ, Ίαν ΜακΓιούαν, Τζον Μπανβιλ, καθώς βέβαια και τα μεγάλα κλασσικά έργα.

Γράφετε κάτι αυτό τον καιρό; Θέλετε να μας πείτε;Δειλά-δειλά έχω ξεκινήσει τη συνέχεια του «Δέκα ζωές σε μία» ‒ μια μυθιστορική βιογραφία δηλαδή του πολιτικού πια Αβέρωφ, από το 1946 που πρωτοβγήκε βουλευτής ως το θάνατό του το 1990. Είμαι ακόμα σε ένα αρχικό στάδιο έρευνας και δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν θα προχωρήσει το όλο εγχείρημα. Θα πρέπει να βρω τρόπο να αναφερθώ στα κυρίως χρόνια του πατέρα μου ως πολιτικού, και αυτό να το συνδυάσω με μία προσωπική ματιά και ένα δέσιμο αφηγηματικό που να συνιστά λογοτεχνία. Έχω δώσει διορία ως το καλοκαίρι στον εαυτό μου για να αποφασίσω αν είναι εφικτό ή αν θα καταπιαστώ με κάτι άλλο.

Είναι δυνατό να συμβεί έγκλημα ακόμα και στον παράδεισο;

Μα υπάρχει παράδεισος;

Παρουσίαση του βιβλίου στον Βόλο

Η Τατιάνα Αβέρωφ θα επισκεφτεί τον Βόλο για να παρουσιάσει το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο “Έγκλημα στον Παράδεισο”.

Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη, 31 Ιανουαρίου 2018, στις 6:30 μ.μ., στο Public Βόλου (Ογλ 28). Θα μιλήσει η Χαριτίνη Μαλισσόβα, εκπαιδευτικός-αρθρογράφος λογοτεχνίας. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Πολύζος. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.